Oorzaken

Lumbo-ischialgie

Meestal wordt lumbo-ischialgie veroorzaakt door een hernia van de lenden- of heiligbeenwervels. Verdere oorzaken kunnen zijn: cysten op de wervelgewrichten of ontstekingen van de ischiaszenuw. Soms kan lumbo-ischialgie ook het gevolg zijn van door slijtage vernauwde zenuwuitgangen in de lendenwervelkolom.

Symptomen

Het belangrijkste symptoom is de reeds vermelde pijn die van de lendenwervelkolom uitstraalt naar het been. De pijn straalt meestal vanuit de onderrug via het zitvlak en de achterkant van het dijbeen naar de kuit en verder tot in de voet. De pijn is meestal stekend en snijdend en kan heel intens zijn. De pijnlijke zones kriebelen en voelen vaak verdoofd aan. Bovendien neemt ook de gevoeligheid af.

Een lumbo-ischialgie beperkt aanzienlijk de mobiliteit. Vooral bukken en draaien met het bovenlichaam wordt bemoeilijkt door de klachten. Soms kan men zelfs niet meer rechtstaan. Bovendien neemt men vaak een zijdelings gekromde houding aan door de pijn.

Een lumbo-ischialgie kan zorgen voor problemen bij urineren en stoelgang. Zeer vaak is er sprake van spierspanningen in de onderrug en gevoelsstoornissen in de pijnlijke zones.

Diagnose

De klachten zijn meestal geen onmiskenbare aanwijzingen voor lumbo-ischialgie. Om zeker te zijn van de diagnose worden bijkomende onderzoeken gedaan. Hier mag zeker de ‘proef van Lasègue’ niet ontbreken. De patiënt ligt op zijn rug op de behandelingstafel. Vervolgens heft de arts het pijnlijke been langzaam op. Het been is gestrekt en wordt in het heupgewricht lichtjes gebogen. In geval van lumbo-ischialgie wordt de pijn duidelijk heviger bij het opheffen van het been: dit staat bekend als het ‘teken van Lasègue’. Want door het opheffen van het been wordt de ischiaszenuw uitgerekt, wat onmiddellijk effect heeft op de wortel en de pijn doet toenemen. Om de ischiaszenuw nog verder uit te rekken, wordt de top van de voet van het opgeheven been naar de patiënt toe getrokken. Dit heet de test van Bragard en is een verdere aanwijzing voor lumbo-ischialgie.

Als deze testen nog niet voldoende zekerheid bieden om de diagnose te stellen, kan een beeldonderzoek worden gedaan. Daarbij wordt meestal een MRI-scan gebruikt die de zenuwwortels in het ruggenmerg zichtbaar maakt.

• Omhoog leggen

  Een nuttige, kortstondige maatregel is het omhoog leggen. De patiënt legt zich op de grond en plaatst zijn onderbeen op een stoel. Door de hoekvorming van de benen wordt de ischiaszenuw ontlast, wat zorgt voor een onmiddellijke pijnverlichting.

• Fysiotherapie en massage

  Door gerichte oefening kan de geprikkelde ischiaszenuw worden gekalmeerd. Ook massage is een goed hulpmiddel bij lumbo-ischialgie.

• Acupunctuur

  De bekende therapiemethode uit de traditionele Chinese geneeskunde is ook hulpzaam bij lumbo-ischialgie.

• Medicinale behandeling

  Om de pijn te verzachten en eventuele ontstekingen aan de ischiaszenuwwortel te remmen, kunnen ook medicijnen worden toegediend, meer bepaald niet-steroïde antireumatica (NSAR). Ze bevatten geen cortisone, vandaar hun naam. Toch mogen NSAR slechts kortstondig en in een zo klein mogelijke dosering worden gebruikt gezien de talrijke bijwerkingen.

• Periradiculaire therapie

  Dit is een efficiënte behandeling waarbij een mengsel van een lokaal verdovingsmiddel en cortisone rechtstreeks in de zenuwwortel wordt geïnjecteerd. Dit gebeurt onder controle van een beeldonderzoek (meestal een computertomografie (CAT)).

• Operatie

  Als de lumbo-ischialgie het gevolg is van een hernia, neemt men vaak zijn toevlucht tot chirurgie.