Anita Thijsen uit Maasmechelen

Anita Thijsen uit Maasmechelen Eisden : “Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog weer zó actief zou worden”

Op haar 66e is Anita onophoudelijk druk in de weer, en beschikt ogenschijnlijk over onuitputtelijke energie. Dat is nodig, want ze staat nog volop in de zorg. En niet in het minst voor haar eigen zwaar gehandicapte zoon, die volledig op de hulp van derden aangewezen is. Nochtans zag het ernaar uit dat Anita’s mobiliteit in het gedrang zou komen wegens serieuze nek- en rugproblemen. Ze ging op zoek naar een passende therapie, en vond die ook.

“Ik vergelijk het met het dragen van een bril. Je weet dat je beter ziet met een bril. Dus zet je hem gewoon op.”

Verpleegkunde

Anita volgde destijds een opleiding verpleegkunde en was tot op heden in de sector werkzaam. Een mooie, maar zware stiel, die ze altijd met veel toewijding uitgeoefend heeft! Maar zoals zovelen kreeg ze last van rugpijn, een typische beroepsgebonden klacht. Anita heeft nog de tijd gekend dat het verplegend personeel telkens één patiënt moest verzorgen. Later deden ze dat met z’n tweeën, wat natuurlijk een goede zaak was voor de rughygiëne. Nog later volgde ze ook een cursus tiltechnieken, maar intussen was het onheil al geschied. Zoals ze zelf zegt: “Wat éénmaal is, kan je zomaar niet terugdraaien”.

Hernia’s

Door het voortdurende zware heffen en tillen raakte Anita opgezadeld met drie hernia’s, één in de nek, en twee in de rug. Aangezien ze toch werkzaam was in de gezondheidszorg, lag het voor de hand zelf op zoek te gaan naar een adequate therapie. In het ziekenhuis waar ze werkte, beschikte men over een toestel op basis van trillingen. Per toeval vernam ze dat dergelijke toestellen op de markt ook aangeboden werden voor privaatpersonen. Anita ging onmiddellijk op zoek en viel op een therapie met de naam ‘Andullatie’. Bleek dat dit systeem op heden heel frequent ingezet wordt in tal van domeinen, zoals pijnbestrijding, revalidatie, fitness, sport, wellness, etc.

Operatie?

Vanuit haar beroepservaring wist Anita dat opereren op lange termijn niet altijd de ideale oplossing is voor hernia-patiënten. Daarnaast had ze ook veel last van heupslijtage, waarvoor ze vroeg of laat sowieso onder het mes zou moeten. Deze operatie had ze altijd uitgesteld omwille van de zorg voor haar zoon, die trouwens zelf ook aan beide heupen geopereerd was. Na haar ontdekking van de Andullatietherapie achtte Anita de tijd rijp om eindelijk tot de actie over te gaan: “Ik had in het ziekenhuis reeds gemerkt dat trillingstherapie de revalidatie enorm versnelt. En bovendien zou ik er verder gebruik kunnen van maken voor de behandeling van mijn hernia’s”. Inmiddels doet Anita al 6 jaar haar dagelijkse Andullatie-sessie.

Twee vliegen in één klap

En inderdaad, waar de revalidatie na een heupoperatie 4 à 6 weken in beslag nam, kon Anita haar taken, dankzij Andullatie, al twee weken eerder hervatten. Ook haar mobiliteit verbeterde enorm snel: “Ik kwam van ver. Vóór ik Andullatie gebruikte kon ik amper nog 15 minuten lang blijven rechtstaan, bv. aan de kassa, of aan het bed van een patiënt. Mijn pijnscore bedroeg toen, naar schatting, 8 op 10, terwijl ik nu gezakt ben naar 2. Ik heb mijn pijnmedicatie ook geleidelijk aan kunnen afbouwen. Ik neem nu nog éénmaal per week een pijnstiller, als het echt nodig is. Mooi toch?”

Ambassadrice

Gezien haar positieve ervaringen met Andullatie geeft Anita graag een woordje uitleg aan al wie geïnteresseerd is. Al ettelijke malen heeft ze het Andullatie-toestel gedemonstreerd in bijzijn van haar vriendinnen: “Andullatie geeft prachtige resultaten, maar je moet het wel regelmatig, liefst elke dag, doen. Ik vergelijk het met het dragen van een bril. Je weet dat je beter ziet met een bril. Dus zet je hem gewoon op. Als je weet dat Andullatie werkt, dan ben je ook supergemotiveerd om het dagelijks te doen. Bijkomend voordeel is dat de firma hhp, die de toestellen verdeelt, gebruikers uitstekend bijstaat met individuele richtlijnen om de therapie te optimaliseren. En wat betreft het kostenplaatje kan ik maar één ding zeggen. Op lange termijn blijkt een investering in een Andullatie-toestel uiteindelijk minder te kosten dan een medicamenteuze therapie, al of niet in combinatie met kinesitherapie. Om dan nog te zwijgen over de bijwerkingen van geneesmiddelen”.

Muziek

Anita leeft momenteel alsof ze nooit mobiliteitsproblemen gekend heeft. Ze heeft de handen vol met de dagelijkse verzorging van haar zoon, die voor 85% gehandicapt is en in een rolstoel zit. Daarnaast is Anita samen met haar man heel actief in het vrijwilligerswerk. Anita’s echtgenoot is een begenadigde gitarist, die onlangs de privémuziekschool ‘Tonika’ oprichtte. Ze zingen ook samen en verzorgen muzikale happenings in instellingen, bv. bejaardentehuizen. Anita: “Ongelofelijk de respons die we krijgen van de oudjes!” Maar hun grootste fan is hun eigen zoon, die heel enthousiast alle optredens bijwoont. Kortom, Anita is heel blij zoals de zaken geëvolueerd zijn: “Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog weer zó actief zou worden”.

Published: 24-01-2020