Andullatie en pijndempingsmechanisme
Dankwoord
Bij het schrijven van deze blog gaat mijn oprechte dank naar Professor Emeritus dr. Pierre Lievens van de Vrije Universiteit Brussel voor zijn zeer gewaardeerde wijsheid en academische kennis.
Wat is ‘pijn’ en hoe kunnen we deze verlichten zonder ‘pillekes’?
Pijn dempen is een complex probleem mede omdat men niet precies weet hoe pijn objectief moet omschreven worden. En inderdaad: wat is pijn? In 2016 vernieuwden medici-pijndeskundigen de definitie van pijn als volgt: ‘pijn is een zorgwekkende ervaring die gepaard gaat met feitelijke of mogelijke weefselbeschadiging en met sensorische, emotionele, cognitieve en sociale componenten’(1). Pijn is dus een uitermate persoonlijke en subjectieve ervaring die in bijzonder sterke mate beïnvloed wordt door allerlei levenservaringen, humeur, angst, verwachtingen en vooruitzichten. Het is dus niet verwonderlijk dat de medische wereld geen verklaring vindt voor bijna 5 à 66 % van de voorgelegde pijnklachten en dit zowel bij huisartsen als specialisten.(2)
Zoektocht om de pijngrens te kunnen verhogen
Wanneer pijn te wijten is aan een chronische ziekte (= feitelijke weefselbeschadiging), de intensiteit van deze pijn via het ruggenmerg naar de hersenen wordt doorgestuurd (= sensorische geleiding) en de hersenen deze informatie capteren en verwerken (= cognitieve component), dan moet het ook mogelijk zijn de grens voor pijn in de hersenen te verhogen. Daarom zoekt men in het ‘Feinstein Institute for Medical Research’ in Massachusetts, VS, intens naar een mogelijkheid om pijn te bestrijden via rechtstreekse elektrische golven op de schedel (3).
Intrigerende hersenen
Hersenen ervaren niet alleen pijnprikkels maar ook aangename gevoelens (4, 5). Iedereen ervaart het verschil wanneer de huid gestreeld of geslagen wordt. De belangrijke vraag is dan of de hersenen nog meer kunnen geprikkeld worden om de pijngrens te verhogen en of dit mogelijk is door de huid te overdonderen met comfortabele bibberende prikkels (4, 5)? Uiteraard is het antwoord JA (6)! Waarschijnlijk wordt het dan ook mogelijk emotionele en sociale aspecten van pijn te verbeteren.
Andullatietrillingen zijn efficiënt om de pijngrens te verhogen
Wanneer er na een grondig onderzoek een medische diagnose wordt gesteld van een chronische aandoening zullen regelmatige controles via artsen, dagelijkse inname van medicatie en/of toediening van spuiten, fysiotherapeutische behandelingen en financiële bijdragen voor supplementaire verzekeringen ook levenslang zorgen voor een groot gat in uw geldbeugel.Het toepassen van Andullatietrillingen is daarentegen de goedkoopste therapiemethode om uzelf - zonder enig neveneffect - te helpen uw pijnen onder controle te krijgen (cf. Blog ‘Trillingen, Andullatie en VUB-Leerstoel ‘Andullation Care Research’). Het is zelfs goedkoper dan dagelijks een warm bad te nemen. Ik laat een regelmatige intense lichaamsmassage buiten beschouwing, want dit kan ook gepaard gaan met ultieme rustgevende ervaringen (zie verder).
Daarom even de problematiek van pijndemping schetsen.
Wat doet mama met haar huilende baby ’s nachts?
In principe houdt een baby nachts op met huilen wanneer zijn mama hem tegen zich aandrukt en wiegt. De baby ervaart plots aangename prikkels. Maar wanneer ze hem terug in zijn bedje legt, is de kans zeer groot dat de huilbuien zullen herbeginnen. Opnieuw steken ongekende pijnprikkels de kop op! Vanuit m’n eigen ervaring als papa weet ik dat baby’s daar onbewust graag van profiteren!
Ook in Brazilië wordt pijn onderzocht!
Brazilië is niet alleen bekend om zijn voetbal en andere fantastische attracties. In 2016 toonde men er volgens criteria van correct wetenschappelijk onderzoek aan dat pijn significant kon dalen met een biofysische behandeling. Gedurende drie maanden werden borstkankerpatiënten behandeld met een vibratiedeken waarvan de golven de fysische kenmerken vertoonden van de Andullatietrillingen. Door gebruik te maken van hetzelfde vibrerende deken bemerkte men eveneens dat de beweeglijkheid van het schoudergewricht na operatie significant verbeterde. Maar de tijdsfactor was belangrijk. De therapie diende 3 maanden doorgezet te worden (7).
Invloed van Andullatie op het pijnverlichtingsmechanisme
Om ook de pijnverlichtende invloed van de Andullatietherapie na te gaan, startte de IAAT (8) met een kleine proefondervindelijke pilootstudie bij ‘pijnvrije’ mensen. Op gekende selectieve drukpijnplaatsen ter hoogte van schouder en elleboog werd aanhoudende druk opgevoerd tot een diepe pijn ervaren werd. De limiet van deze diepe drukpijngevoeligheid werd geregistreerd met een digitale algometer. Na een 15 minuten durende Andullatiebehandeling werden de testen met een groot tijdsinterval op dezelfde meetplaatsen driemaal herhaald. De resultaten duidden op een verhoging van de pijndrempel van minimaal 12 % tot maximum 25,4 %. De verklaring voor deze ingenieuze methode om pijn te bestrijden wordt uitgelegd via de principes van biofysische behandelingen.
Drie basiselementen van biofysische therapieën voor pijndemping
De biofysische therapieën voor pijnproblematiek zijn gebaseerd op drie belangrijke elementen: (1) het poortsysteem, (2) het endorfine (= eigen morfine) release mechanisme en (3) het fenomeen met de moeilijke omschrijving ‘postexcitatoire orthosympathische inhibitie’. Elk deel wordt hieronder afzonderlijk besproken.
Maar eerst een woordje uitleg hoe mechanische prikkels door de huid herkend worden.
De huid herkent mechanische veranderingen
Iedereen kan met gesloten ogen exact het verschil onderscheiden wanneer de huid gezoend, gestreeld, gemasseerd, gewreven, geknepen, geslagen of gefolterd wordt. De veranderingen die deze verschillende vormen van druk op de huid veroorzaken (= mechanische veranderingen) zijn een vorm van informatie die via zenuwbanen en -vezels vliegensvlug doorheen het ruggenmerg naar de hersenen doorgegeven wordt (9a, 9b). Onze hersenen ondervinden niet de minste moeite om de kenmerken van de ontvangen prikkels te interpreteren en er adequaat op te reageren.
Prikkelinformatie gebeurt via energieoverdracht
Wanneer op een voorwerp zoals de huid een bepaalde kracht wordt uitgeoefend, ontstaat er een overdracht van energie. In de lessen fysica leerden we dat energie nooit verloren gaat. Echter, mechanische energie die door huidveranderingen veroorzaakt wordt, kan als dusdanig - behalve door bv. een directe hamerslag op de schedel - niet rechtstreeks via zenuwbanen naar de hersenen overgebracht worden. In onze huid bestaan specifieke zintuiglijke systemen die de opgewekte mechanische energieveranderingen waarnemen, capteren, verwerken en doorgeven. Ook de mechanische energie die door Andullatietrillingen wordt opgewekt, moet daarom eerst door mechanoreceptoren in elektrische energie omgezet worden (4, 10).
Wat zijn mechanoreceptoren?
In de cursus fysiologie wordt wereldwijd aan toekomstige artsen en fysiotherapeuten uitgelegd dat via de huid toegediende mechanische trillingen specifieke uiteinden van gevoelszenuwcellen (= receptoren) prikkelen. Onze huid bevat miljoenen diverse dergelijke receptoren waarmee allerlei invloeden zoals licht, koude, warmte en druk kunnen waargenomen worden. Wanneer Andullatietrillingen de huid binnendringen, prikkelen ze receptoren die speciaal geschikt zijn om drukveranderingen en vibraties te registreren (4, 11). Specifieke mechanoreceptoren die trillingsfrequenties waarnemen onder de 40 Hz, noemt men Meissnerlichaampjes (Fig. 1). Andere snel reagerende mechanoreceptoren, de zgn. Pacinilichaampjes, registreren frequenties boven de 40 Hz (4, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24).
Fig. 1. Wanneer Andullatietrillingen de huid binnendringen, prikkelen ze receptoren die speciaal geschikt zijn om drukveranderingen en vibraties te registreren. De Meissnerlichaampjes capteren trillingsfrequenties onder de 40 Hz en de Pacinilichaampjes registreren frequenties boven de 40 Hz.
Mechanoreceptoren sturen geregistreerde trillingen door naar de hersenen.
Dierexperimenten tonen aan dat trillingen die de huid waarneemt naar de hersenen worden doorgestuurd (25, 26, 27). Ook sinusoïdale trillingen met vernoemde lage frequenties informeren dit deel van de hersenen (= somatosensorische cortex) (28, 29). De trillingen veroorzaken in de huid continu mechanische veranderingen. Hierdoor komt energie vrij die in de wanden van de zenuwcellen een verandering van elektrisch potentiaal (Fig. 2) veroorzaakt. Daarom voelen we trillingen heel duidelijk wanneer we op een andullerend vlak liggen, zitten of staan.
Waarom vertoont het celmembraan een elektrisch potentiaal?
In het lichaam bevinden zich zo’n 10.000 miljard cellen die men in een paar honderd types kan onderverdelen zoals bv. hart-, maag- en zenuwcellen. Iedere cel wordt door een wand afgebakend. Dit is het celmembraan. Men kan het membraan vergelijken met de platen van een condensator waarvan de binnen- en buitenzijde tegenovergestelde elektrische ladingen bevatten (30). Iedere cel vertoont dus elektrische karakteristieken omdat ze vol zit met en omringd is door massa’s ionen (= elektrische ladingen). Maar de samenstelling van deze ionen binnenin de cel verschilt sterk van die erbuiten. Hierdoor bestaat er continu een elektrisch membraanpotentiaal (10, 31). Dit potentiaal is dus niets anders dan het elektrisch verschil tussen de positieve ladingen (+) aan de buitenzijde en de negatieve ladingen (-) in de cel. Gemiddeld is dit elektrisch potentiaal binnenin de cel 70 millivolt lager dan aan de buitenzijde (30).
Cellen streven naar een rustpotentiaal. Maar het kan verkeren!
De elektrische ladingen in en rond cellen spelen een cruciale rol in de gedragingen en functies van cellen. Omdat cellen levende entiteiten zijn, is er constant transport vereist van voedingsbestanddelen van buiten naar binnen en van afvalstoffen van binnen naar buiten de cel. Dit is mogelijk omdat zich in de celmembranen speciale ‘transmembrane’ eiwitten bevinden die tunnels of doorgangspoorten vormen (Fig. 2) (22, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42). Normale transporten van voedings- en afvalstoffen geven aanleiding tot veranderingen van ionenconcentraties die de stofwisseling van de cel beïnvloeden. Maar ze veroorzaken ook schommelingen in het membraanpotentiaal. Zowel de doorgangspoorten als de transportmechanismen zijn gevoelig aan mechanische drukverstoringen en grote veranderingen in het elektrisch veld. Deze leiden tot drastische membraandepolarisaties.
Depolarisaties van het celmembraan veroorzaken actiepotentialen
In alle levende systemen zijn elektrische stromen het dominerend communicatiemiddel (43). Wanneer de ‘transmembrane eiwitten’ getriggerd worden door uitzonderlijk grote verplaatsingen van elektrische ladingen (= ionenstromen) doorheen doorgangspoorten (44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51), leiden ze tot drastische activiteiten in de cel, belangrijke depolarisaties van celmembranen en het ontstaan van elektrische actiepotentialen (Fig. 2). In zenuwbanen leidt dit tot zenuwimpulsen die als elektrische stroompjes via het ruggenmerg naar de hersenen worden doorgestuurd. Het doorgeven van deze elektrische stroompjes noemt men mechanotransductie (52, 53). Vraag maar even aan uw elektricien wat er zal gebeuren wanneer u met uw vinger een blootliggende koperen elektriciteitsdraad aanraakt die op het net aangesloten is. Probeer het zeker niet!
Fig. 2. Mechanotransductie. A: de mechanische energieprikkels (bv. door massage, wrijven, strelen, Andullatie etc.) bereiken de onderhuidse uiteinden van de gevoelszenuwen. Sommige van deze mechanoreceptoren registreren de Andullatieprikkels die dan als aangename informatie worden doorgestuurd via brede en snellere Aβ-zenuwbanen. Andere mechanoreceptoren vangen voornamelijk pijnprikkels op om ze dan via dunne en traaggeleidende Aδ-zenuwbanen en C-zenuwvezels door te sturen. Echter, om naar de hersenen doorgestuurd te kunnen worden moeten zowel de aangename informatie als de pijninformatie eerst een elektrische verandering teweegbrengen in de celwanden van deze zenuwen.
B: de geregistreerde mechanische energie moet daarom via specifieke ionenkanalen in het celmembraan ionenstromen triggeren. Door de verplaatsing van deze elektrische ladingen (= ionen) depolariseren de celmembranen en verandert het bestaande membraanpotentiaal.
C: Zo ontstaan er in de gevoelscellen actiepotentialen. Dit zijn golven van elektrische spanningen die men elektrische impulsen noemt. Nadat de mechanische energie omgevormd werd tot een elektrisch signaal (= actiepotentiaal), kan dit zich als een elektrisch stroompje over de volledige lengte van de zenuwbaan voortplanten en verder via het ruggenmerg naar de hersenen geleid worden. Men noemt deze omvorming en doorgave van mechanische energie ‘mechanotransductie’. Op die manier verwerken de hersenen miljoenen elektrische signalen per seconde. Dit volstaat bij wijze van spreken om een gloeilamp van 15 watt te voeden.
Wat gebeurt er met de ‘aangename’ en ‘pijnlijke’ actiepotentialen tijdens hun reis naar de hersenen?
Waarom zou een verpleegster die u een spuitje in de bovenarm toediende onmiddellijk daarna dezelfde huidzone met een zacht wattenbolletje strelen? U ervaart eerst onaangename pijnprikkels en daarna aangename strelingprikkels. En welk gevoel verdwijnt er sneller? Juist! De pijnprikkel! In de huid bevinden zich nu eenmaal veel uiteinden van verschillende groepen gevoelszenuwen. Ze hebben allemaal een verschillende geleidingsfunctie die nauw samenhangt met hun dikte (Fig. 2). Zo staan de dikke (= gemyeliniseerde) A-bèta-zenuwbanen (Aβ) in voor een snelle geleiding van aangename prikkelinformatie naar de hersenen. Andere dunnere (= niet-gemyeliniseerde) A-delta (Aδ) en C-zenuwvezels loodsen pijninformatie veel trager naar de hersenen. Maar zodra er in de huid veranderingen zijn opgetreden in het membraanpotentiaal van de mechanoreceptoren, moeten de verschillende opgewekte elektrische actiepotentialen tezamen doorheen het ruggenmerg om door de hersenen te kunnen ervaren en geïnterpreteerd worden. Om dit ‘verkeer’ te regelen bestaat er in het ruggenmerg een speciaal poortsysteem dat de doorgang van de zenuwimpulsen regelt (54).
Eerste biofysische element. Speciale cellen regelen welke informatie eerst door het ‘poortsysteem’ mag en welke moet wachten.
Vandaag geldt nog steeds de ‘gate control’ theorie die aan artsen en fysiotherapeuten tijdens hun opleiding gedoceerd werd om effecten van mechanische invloeden op pijn uit te leggen (54). In pijnklinieken geldt deze theorie eveneens nog om de werking van pijnpompen te verklaren. De theorie houdt in dat het ruggenmerg continu gebombardeerd wordt door verschillende inkomende zenuwimpulsen vooraleer ze verder naar de hersenen doorgestuurd worden. In een bepaalde zone van het ruggenmerg (= achterstreng en tractus spinothalamicus) filtreren speciale cellen - de zgn. transmissiecellen of T-cellen - de binnenkomende impulsen (fig. 3). In dit poortsysteem wordt de aangename A-bèta-informatie van de Andullatieprikkels sneller doorgelaten. De pijninformatie via de traaggeleidende A-delta en C- zenuwvezels wordt zoveel als mogelijk tegengehouden. Deze T-cellen functioneren eigenlijk als verkeersagenten. Ze geven de sneller rijdende treintjes voorrang op de trager rijdende. Dankzij dit poortsysteem kan de pijn verzacht of zelfs onderdrukt worden. Op deze manier wordt de pijnverlichtende invloed van Andullatie verklaard.
Omdat het poortsysteem een theorie blijft, blijven sommige artsen en fysiotherapeuten een ‘skepptische’ mening over deze voorgestelde verklaring van pijnverlichting door Andullatie.
Fig. 3. In het ruggenmerg bevinden zich transmissiecellen, de T-cellen, die bij voorkeur aangename prikkels via de dikke en snelgeleidende A-bèta-zenuwvezels (Aβ) naar de hersenen doorsturen (blauw en groen). De pijnprikkels die via de dunnere en traaggeleidende A-delta (Aδ) en C-vezels (rood) toestromen, worden zoveel als mogelijk tegengehouden. Het poortsysteem filtert dus de inkomende zenuwimpulsen. De overdracht van aangename impulsen naar hogere hersencentra wordt gestimuleerd. Omdat de overdracht van pijnimpulsen eerdere geblokkeerd wordt, verzachten de aangename andullatieprikkels verzachten de pijn.
Gewenning voorkomen tegen monotonie
Telkens wanneer in ons leven gewenning optreedt voor bepaalde activiteiten, worden deze niet langer als speciaal ervaren. Bezigheden en handelingen worden eerder als routine, ja zelfs als monotoon ervaren. Het stimulerend effect en invloed verminderen. Dit is niet anders voor tal van fysiologische processen in ons lichaam. Een gekend voorbeeld is buitensporig gebruik van pijnmedicatie. Uiteindelijk verliezen die pillen hun effect en moeten er meer geslikt worden. Wanneer de aangename gevoelsinformatie van Andullatietrillingen (= A-bèta-informatie) op een monotone wijze zou toegediend worden, zou het lichaam zeer snel gewenning vertonen en zou geleidelijk aan ook de pijnstillende werking verdwijnen. Hetzelfde gebeurt trouwens wanneer de aangename Andullatiesignalen wegvallen of niet regelmatig ervaren worden. Op die manier zijn het opnieuw de pijnsignalen die in de eerste plaats doorgegeven worden, waardoor de pijn opnieuw optreedt of intenser wordt.
Het ingenieuze Andullatiemechanisme voor pijnverlichting
Om het probleem van gewenning te voorkomen heeft men er bij de ontwikkeling van de Andullatietechnologie voor gezorgd dat onze mechanoreceptoren nooit door gelijkvormige en monotone trillingen geprikkeld worden. Een uniek en ingenieus mechanisme werd uitgedokterd. De opgewekte mechanische Andullatie-trillingen veranderen binnen bepaalde tijdsintervallen. Deze verandering gebeurt geenszins via een vooraf vastgelegd schema, maar steeds op compleet willekeurige wijze. Ofwel wijzigt de amplitude van de trillingen, ofwel de frequentie, ofwel beide. Dit mechanisme van stochastische modulatie is mogelijk dankzij speciale andullerende motoren die om de 5 seconden van frequentie en/of amplitude veranderen. Op deze wijze kunnen de kortdurende aangename A-bèta-signalen van de Andullatietrillingen gedurende veel langere tijd doorgestuurd worden. Ze werken langduriger en hun pijnstillende effecten worden doeltreffender. Deze verlengde actie resulteert uiteindelijk ook in een toegenomen vrijmaking van lichaamseigen pijnstillende endorfines. Bijgevolg werkt Andullatie nog een betere, adequatere en langer durende pijnverlichting in de hand.
Wat zijn endorfines?
Het menselijke lichaam produceert een 20-tal endorfines (55). Zoals andere ‘neurotransmitters’ zijn ze belangrijk om elektrische signalen doorheen het zenuwstel te sturen. In de hersenen reageren endorfines met opioïde receptoren en verminderen als dusdanig de perceptie van pijn. Alhoewel deze hormonen een veel sterkere werking hebben dan morfine of cannabis zijn ze compleet ongevaarlijk en veroorzaken ze geen verslavingsfenomenen. Niet alleen onderdrukken ze het pijngevoel. Ze leiden ook tot euforie, verandering van eetgewoonten en een verbetering van ons immunologisch stelsel. Een verhoogde afscheiding van endorfines is de verklaring voor de ‘runner’s high’ bij triatleten. Naarmate de wedstrijd vordert voelen ze steeds minder pijn en beleven ze meer genoegen aan hun sport. Maar men moet helemaal geen intense sport bedrijven om de productie van endorfines te verhogen. Bij velen verhoogt het euforisch effect bij het eten van chocolade of specerijen. Acupunctuur, massagetherapieën en meditatie stimuleren de vorming van deze hormonen. Het liefdesspel is eveneens een zeer potente trigger.
Tweede biofysische element: hersenen forceren om meer endorfines (= lichaamseigen morfine) vrij te laten.
De opioïde endorfines blijven gemiddeld een halve dag in de bloedstroom aanwezig en zijn zelfs doeltreffender dan het poortsysteem om pijn te onderdrukken (55). Om dit tweede gekende mechanisme van pijnverlichting in te schakelen, moeten Andullatietrillingen regelmatig ervaren worden. Ons organisme kan niet zo maar na enkele stimulaties meer lichaamseigen morfine afscheiden. Maar het is een kwestie van tijd. Daarom moeten de Andullatietrillingen regelmatig en langdurig - sessies van minstens 20 minuten - toegepast worden. In geleerde termen noemt men dit fysiologisch fenomeen de ruimtelijke sommatie van elektrische impulsen (56, 57). Het heeft dus geen enkele zin om vanaf het begin de intensiteit van de Andullatietrillingen te verhogen. Het kan slechts een averechts effect hebben.
Waarom ervaren we de andullerende pijnverlichting via endorfines slechts door regelmatige en langdurende toepassing?
Ervaart men de Andullatietrillingen niet regelmatig, dan worden ook geen aangename A-bèta-impulsen meer opgewekt en naar de hersenen doorgestuurd. In het ruggenmerg ervaren de T-cellen dan ook veel minder aangename zenuwimpulsen (= snelle treinwagonnetjes in Fig. 3). Er bestaat dus geen vereiste meer om het snelle verkeer te regelen. Of anders uitgedrukt: er zijn ook geen agenten meer nodig die de pijnimpulsen zullen en moeten tegenhouden. Vanaf dat moment wordt alleen nog pijnformatie doorgegeven. De pijn treedt opnieuw op of verergert zelfs.
Derde biofysische element: het uitputten van het stimulerend orthosympathisch zenuwstelsel
Veel chronische aandoeningen veroorzaken aanhoudende pijn die in de betroffen zones dikwijls gepaard gaan met een verminderde bloedstoevoer. De reden hiervoor is een reflexmechanisme van een deel van het onwillekeurige zenuwstelsel. Aanhoudende pijn stimuleert het orthosympathische zenuwstelsel overmatig, waardoor de lokale bloedvaten vernauwen en de bloedtoevoer vermindert (= vasoconstrictie). Er ontstaat meer pijn, wat leidt tot minder beweeglijkheid en waardoor de pijn verder kan doen toenemen. Om maximaal pijnverlichtend effect te ervaren moet men op het andullerende ondervlak een comfortabele rugliggende positie aannemen. De opgewekte mechanische Andullatietrillingen bereiken na verloop van tijd ook de orthosympathische zenuwknopen langs de wervelkolom (= paravertebrale thoracale orthosympathische ganglia). Wanneer de vibraties het orthosympathisch zenuwstelsel regelmatig en langdurig (minstens 20 minuten) prikkelen, zullen ze het zodanig stimuleren dat de ganglia uitgeput en zelfs geblokkeerd geraken. Men noemt dit ‘postexcitatoire orthosympathische inhibitie’ (PEOI). Het omgekeerde effect treedt dan op. Omdat de stimulerende orthosympathische signalen onderdrukt worden, wordt de parasympathische zenuwen gestimuleerd. De lokale bloedvaten vernauwen niet langer maar herstellen zich, verwijden (= vasodilatatie) en verbeteren de bloeddoorbloeding. Langdurig toedienen van Andullatietrillingen veroorzaakt dan eveneens, via dit derde biofysisch mechanisme, een vermindering van pijn. Een verbeterde bloedsomloop voert meer bloed aan, wat de stofwisselingsprocessen stimuleert en het herstel bevordert. Dit fenomeen werd reeds eerder aangetoond voor de bloedstoevoer in armen en benen (58, 59).
Wie er als arts of fysiotherapeut op het examen niet in slaagt om dit mechanisme uit te leggen, gaat best te rade bij een advocaat vooraleer klacht neer te leggen dat het te moeilijk was!
Referenties
1. Williams AC, Craig KD, ‘Updating the definition of pain’, Pain, 2016, 157:2420
2. Schwartz ES, ‘Metaphors and medically unexplained symptoms. The art of medicine’, Lancet, 2015, 386:734
3. Tracey KJ, ‘Shock medicine. Stimulation of the nervous system could replace drugs for inflammatory and autoimmune conditions’, Scientific American, March 2015:22
4. Abraira VE, Ginty DD, ‘The sensory neurons of touch’, Neuron, 2013, 79:618
5. Glare P, Aubrey KR, Myles PS, ‘Transition from acute to chronic pain after surgery’, Lancet, 2019, 393:1537 – Figure 1: neural pathways for pain
6. Ranade SS, Woo SH, Dubin AE et al., 'Piezo2 is the major transducer of mechanical forces for touch sensation in mice’, Nature, 2014, 516:121
7. Dos Santos ML, Lima FPS, de Freitas STT et al., ‘Effects of vibration therapy in the musculoskeletal system in postsurgical breast cancer women: longitudinal controlled clinical study’, Research on Biomedical Engineering, 2016, 32:213
8. www.iaat.eu
9a. Pernille Rerth, ‘Reach out and touch someone’, Science, 2014, 343:848
9b. Johansson RS, Flanagan JR, ‘Coding and use of tactile signals from the fingertips in object manipulation tasks’, Nat Rev Neurosci, 2009, 10:345
10. Guyton AC and Hall JE, ‘Textbook of Medical Physiology. XIth Edition. Chapter 5: Membrane potentials and action potentials’, Elsevier Inc, Philadelphia, 2006:57
11. Griffin MJ, ‘Handbook of human vibration. Chapter 6: Perception of whole-body vibration and the assessment of vibration in buildings’, Elsevier Academic Press, 3rd edition, 2003:221
12. Georg Meissner (1829-1905), via Wikipedia
13. Filippo Pacini (1812-1883), via Wikipedia
14. Hunt CC, ‘On the nature of vibration receptors in the hind limb of the cat’, J Physiol, 1961, 155:175
15. Zelená J, ‘The role of sensory innervation in the development of mechanoreceptors’, Prog Brain Res, 1976, 43:59
16. Kumamoto K, Senuma H, Ebara S et al., ‘Distribution of Pacinian corpuscles in the hand of the monkey, Macaca fuscata’, J Anat, 1993, 183:149
17. Hamano T, Kaji R, Diaz AF e al., ‘Vibration-evoked sensory nerve action potentials derived from Pacinian corpuscles’, Electroencephalogr Clin Neurophysiol, 1993, 89:278
18. Bell J, Bolanowski S, Holmes MH, ‘The structure and function of Pacinian corpuscles. A review’, Prog Neurobiol, 1994, 42:79
19. Hollins M, Roy EA, ‘Perceived intensity of vibrotactile stimuli. The role of mechanoreceptive channels’, Somatosens Mot Res, 1996, 13:273
20. Lechner SG, Lewin GR, ‘Hairy sensation’, Physiology (Bethesda), 2013, 28:142
21. Maksimovic S, Baba Y, Lumpkin EA, ‘Neurotransmitters and synaptic components in the Merkel cell-neurite complex, a gentle-touch receptor’, Ann NY Acad Sci, 2013, 1279:13
22. Woo SH, Ranade S, Weyer AD et al., ‘Piezo2 is required for Merkel-cell mechanotransduction’, Nature, 2014, 509:622
23. Maksimovic S, Nakatani M, Baba Y et al., ‘Epidermal Merkel cells are mechanosensory cells that tune mammalian touch receptors’, Nature, 2014, 509:617
24. Ikeda R, Cha M, Ling J et al., ‘Merkel cells transduce and encode tactile stimuli to drive Aβ-afferent impulses’, Cell, 2014, 157:664
25. O’Connell-Rodwell CE, ‘Keeping an "ear" to the ground. Seismic communication in elephants’, Physiology, 2007, 22:287
26. Shao Y, Hayward V, Visell Y, ‘Spatial patterns of cutaneous vibration during whole-hand haptic interactions’, Proc Natl Acad Sci USA, 2016, 113:4188
27. Narins PM, Meenderink SWF, Tumulty JP et al., ‘Plant-borne vibrations modulate calling behaviour in a tropical amphibian’, Curr Biol, 2018, 28:R1333
28. Mountcastle VB, Talbot WH, Sakata H et al., ‘Cortical neuronal mechanisms in flutter-vibration studied in unanesthetized monkeys. Neuronal periodicity and frequency discrimination’, J Neurophysiol, 1969, 32:452
29. Salins E, Hernandez A, Zainos A et al., ‘Periodicity and firing rate as candidate neural codes for the frequency of vibrotactile stimuli’, J Neurosci, 2000, 20:5503
30. Walker JS, ‘Physics. Fourth Edition. Chapter 20: Electric potential and electric potential energy’ San Francisco, Pearson Addison-Wesley, 2010:690
31. Boyer PD, Walker JE, Skou JC, ‘The Nobel Prize in chemistry 1997’
32. Fink M, Lesage F, Duprat F et al., ‘A neuronal two P domain K+ channel stimulated by arachidonic acid and polyunsaturated fatty acids’, EMBO J, 1998, 17:3297
33. Noël J, Zimmermann K, Busserolles J et al., ‘The mechano-activated K+ channels TRAAK and TREK-1 control both warm and cold perception’, EMBO J, 2009, 28:1308
34. Arnadóttir J, Chalfie M, ‘Eukaryotic mechanosensitive channels’, Annu Rev Biophys, 2010, 39:111
35. Coste B, Mathur J, Schmidt M et al., ‘Piezo1 and Piezo2 are essential components of distinct mechanically activated cation channels’, Science, 2010, 330: 55
36. Bautista DM, Lumpkin EA, ‘Perspectives on information and coding in mammalian sensory physiology. Probing mammalian touch transduction’, J Gen Physiol, 2011, 138:291
37. Nilius B, Honoré E, ‘Sensing pressure with ion channels’, Trends Neurosci, 2012, 35:477
38. Delmas P, Coste B, ‘Mechano-gated ion channels in sensory systems’, Cell, 2013, 155:278
39. Anishkin A, Loukin SH, Teng J et al., ‘ Feeling the hidden mechanical forces in lipid bilayer is an original sense’, Proc Natl Acad Sci USA, 2014, 111:7898
40. Brohawn SG, Su Z, MacKinnon R, ‘Mechanosensitivity is mediated directly by the lipid membrane in TRAAK and TREK1 K+ channels’, Proc Natl Acad Sci USA, 2014, 111:3614
41. Brohawn SG, Campbell EB, MacKinnon R, ‘Physical mechanism for gating and mechanosensitivity of the human TRAAK K+ channel’, Nature, 2014, 516:126
42. Yang J, Chen J, Del Carmen Vitery M et al., ‘PAC, an evolutionarily conserved membrane protein, is a proton-activated chloride channel’, Science, 2019, 364:395
43. Gerstner W, Kistler WM, ‘Spiking neuron models. Single neurons, populations, plasticity’, Cambridge University Press, 2002
44. Chalfie M, ‘Neurosensory mechanotransduction’, Nat Rev Mol Cell Biol, 2009, 10:44
45. Delmas P, Hao J, Rodat-Despoix L, ‘Molecular mechanisms of mechanotransduction in mammalian sensory neurons’, Nat Rev Neurosci, 2011, 12:139
46. Doyle DA, Morais Cabral J, Pfuetzner RA et al., ‘The structure of the potassium channel: molecular basis of K+ conduction and selectivity’, Science, 1998, 280:69
47. Chen GQ, Cui C, Mayer ML et al., ’Functional characterization of a potassium-selective prokaryotic glutamate receptor’, Nature, 1999, 402:817
48. Hille B, ‘Ion channels of excitable membranes’, Sinauer Associates, 2001
49. Ren D, Navarro B, Xu H et al., ‘A prokaryotic voltage-gated sodium channel’, Science, 2001, 294:2372
50. Iyer R, Iverson TM, Accardi A et al., ‘A biological role for prokaryotic ClC chloride channels’, Nature, 2002, 419:715
51. Jiang Y, Lee A, Chen J et al., ‘Crystal structure and mechanism of a calcium-gated potassium channel’, Nature, 2002, 417:515
52. MacKinnon R, ‘Potassium channels and the atomic basis of selective ion conduction. Nobel Lecture’, Biosci Rep, 2004, 24:75
53. Prindle A, Liu J, Asally M et al., ‘Ion channels enable electrical communication in bacterial communities’, Nature, 2015, 527:59
54. Melzack R and Wall P, ‘Pain Mechanisms. A New Theory’, Science, 1965, 150:171
55. Guieu R, Tardy-Gervet MF, Giraud P, ‘Met-enkephalin and beta-endorphin are not involved in the analgesic action of transcutaneous vibratory stimulation’, Pain, 1992, 48:83
56. Hoffman DA, Magee JC, Colbert CM et al., ‘K+ channel regulation of signal propagation in dendrites of hippocampal pyramidal neurons’, Nature, 1997, 387:869
57. Markram H, Lübke J, Frotscher M et al., ‘Regulation of synaptic efficacy by coincidence of postsynaptic APs and EPSPs’, Science, 1997, 275:213
58. Lohman EB 3rd, Petrofsky JS, Maloney-Hinds C et al., ‘The effect of whole body vibration on lower extremity skin blood flow in normal subjects’, Med Sci Monit, 2007, 13:CR71
59. Maloney-Hinds C, Petrofsky JS, Zimmerman G, ‘The effect of 30 Hz vs. 50 Hz passive vibration and duration of vibration on skin blood flow in the arm’, Med Sci Monit, 2008, 14:CR112
* Guy Declerck, MD
. 1964, Grieks-Latijnse Humaniora
. 1978, Dokter in de Genees-,Heel-, en Verloskunde (KUL)
. 1983, Medische Specialist in de Orthopedie (KUL & Exeter, UK)
. 1988, Postgraduate Orthopedic Surgery (Plymouth & Liverpool, UK)
. 1989, Spinal Fellow in Adult Spinal Surgery (Perth, Australia)
. 1989, Research Fellow in Spinal Injuries & Rehabilitation (Perth, Australia)
. 1989, Neuromuscular Foundation of Western Australia Postgraduate Studentship
. 1992, Spinaal Orthopedisch Chirurg (Vlaanderen en buitenland)
. 1992, Medical Doctor National Belgian Judo Team
. 1993, European Spine Research Fellowship ‘Bionic Walking’ (Stoke-on-Trent, UK)
. 1994, Worldwide Encyclopaedia Invited Surgeon and SAFIR Spinal Travel Fellowship
. 2003, Rugchirurg-op-rust in Vlaanderen
. 2003-2006, Sabbatical
. 2007-2014, International Spinal Research, Spinal Scientific Advisory Consultant & Instructor
. 2007-now, Consultant Research & Development Innovative & Restorative Spinal Technologies
. 2007-now, Spinal Lecturing & Writing, Surgical Education (www.guy-declerck.com en www.hhp.be/nl/blog)
. 2012-now: President International Association Andullation Therapy (www.iaat.eu/Science)
GALLERIJ
