“Ik kon niet meer tot aan de brievenbus gaan”

• 
  Eric De Doncker

  Al op zijn 15de werd Eric ingelijfd in het bouwbedrijf van zijn vader. In de jaren 70 was dit nog letterlijk handenarbeid: “De vrachtwagen werd bij ons geladen met de schop. Stenen werden naar boven gedragen via de ladder. Want een kraan was duur”. In 89 stopte vader met de zaak en ging Eric in dienst bij een andere aannemer. Toen reeds voelde hij zijn eerste rugklachten: “Ik kreeg een ‘verschot’, en moest zes maand thuisblijven. Ik was weer tien jaar goed, maar daarna moest ik steeds vaker naar de dokter. Test en scans wezen uit dat het grondig fout zat met mijn rug”. Uiteindelijk ging Eric op invaliditeit in 2010.

  Erics rug is helemaal versleten. Probleem was bovendien dat geen enkele professor hem durfde opereren vanwege mogelijke complicaties. Zoals zovelen kregen hij pijnmedicatie voorgeschreven samen met de bemoedigende woorden: “U moet ermee leren leven”. Maar Eric was er erg aan toe: onophoudelijke pijn, amper nog driehonderd meter kunnen stappen, maandelijkse pijnkliniek. Eric ontdekte Andullatietherapie via de ‘Rugtest’ op internet: “Ik gebruik de matras nu 2 à 3 keer per dag. Het verzacht een heel stuk, hoewel de pijn niet volledig weggaat. Maar ik loop nu veel rechter en ik kan mijn dagelijkse wandeling van 3 km naar de ezeltjes doen. Ook het infrarood doet enorm deugd tijdens de donkere dagen”.

  Hoewel minder mobiel leeft Eric zich uit in het huishouden: de jongens naar school brengen, stofzuigen, patatjes schillen, eten klaarmaken… Ondanks papa’s rugproblemen is het gezin gelukkig. Erics motto luidt momenteel: “Rust roest”.