Mr. Guy Declerck MD: een voorstelling

guy declerck

Mr. Guy Declerck MD is West-Vlaming en zag het levenslicht op 2 januari 1952.

Inhoud

  • Opleiding
  • Verdere specialisatie
  • Discus, rugspieren, osteoporosis, spinale stenosis, metastasen en het whiplashenigma
  • Een bekend gezicht
  • Andullatie
  • Dr. Guy aan het woord
  • Enkele referenties

Opleiding

Na zijn Grieks-Latijnse humaniora, studeerde Guy aan de Vlaamse Leuvense universiteit. Na deze studie vertrok hij op humanitaire missie naar Centraal-Amerika in hoedanigheid van orthopedisch chirurg. Hier werd hij geconfronteerd met een enorme diversiteit aan tropische aandoeningen en infectieuze rugpathologieën. Guy werd door deze laatste getriggerd om zijn kennis nog verder uit te breiden via systematische directe observatie tijdens sagittale postmortem-wervelzuilsecties. Hij volgde daarom eerst verdere opleidingen in Engeland (Plymouth en Liverpool), wat hem er uiteindelijk toe bracht zich uitsluitend te specialiseren in rugchirurgie en spinale revalidatie.

Verdere specialisatie

Van 1989 tot 1991 was Guy actief in Perth (Australië) als ‘Research Fellow in Spinal Injuries’, ‘Spinal Fellow in Adult Spinal Surgery’ en ‘Clinical Assistant in Spinal Rehabilitation’. Hij werkte er aan de universiteit van West Australië en in tal van ziekenhuizen. Guy realiseerde er ook onderzoeksprojecten op het vlak van spinale neuropathologie. Hij werd bijgestaan door tenoren van wereldformaat: Professor Neuromusculaire Pathologie Byron Kakulas1, Professor James Taylor2, en Sir George Bedbrook3.

Discus, rugspieren, osteoporosis, spinale stenosis, metastasen en het whiplashenigma

Terug in Vlaanderen werkte Guy een tijdlang als spinaal-orthopedisch chirurg en was hij bondsarts van de succesvolle nationale Belgische judoploeg. Tussendoor bleef hij zijn rugheelkundige kennis verbeteren tezamen met internationaal gerenommeerde deskundigen en via experimentele spinale chirurgie. Uiteindelijk besloot Guy zijn diepgaande kennis van de lumbale discus, rugspieren, osteoporose, spinale stenose, wervelzuilmetastasen en het whiplashenigma ter beschikking te stellen van Europese en Amerikaanse ondernemingen. Dit leidde tot verder onderzoek dat resulteerde in de ontwikkeling van nieuwe implantaten en verfijning van rugbehandelingen. Inmiddels werden duizenden chirurgen wereldwijd opgeleid in deze innovatieve technieken.

Een bekend gezicht

Dr. Guy is een bekend gezicht geworden in Vlaanderen, Wallonië, en ver daarbuiten: Guy Declerck, rugchirurg en CEO-consultant voor Medical Consulting Advice. Sinds jaar en dag is Guy ook verbonden aan de firma hhp als wetenschappelijk adviseur en medisch Andullatievorser. Tal van patiënten zagen via hem hun specifieke vragen in verband met Andullatie beantwoord, en als voorzitter van het IAAT coördineert Guy het internationaal wetenschappelijk onderzoek. Wenst u meer te weten wie Guy eigenlijk is? Uw verneemt alles over hem via www.guy-declerck.com/about Guy Declerck.

Andullatie

Guy blijft geïntrigeerd door de spectaculaire effecten van mechanische vibraties. Ze hebben een belangrijk pijnverlichtende werking en kunnen doorligwonden en diabetische voetwonden voorkomen en zelfs verbeteren4,5. Daarom superviseert Guy ook de onderzoeksprojecten rond Andullatie. Andullatie is een innovatieve biofysische therapie gebaseerd op unieke trillingen met stochastisch gemoduleerde frequenties en amplitudes6.

Dr. Guy aan het woord

Het is een eer en een genoegen het grote publiek er ook toe aan te sporen kritisch te blijven nadenken over de evolutie van de meest frequente rugaandoeningen die de 21ste eeuw zullen kenmerken.

Sinds de jaren 1980 blijven de publicaties in dit verband in tal van hoogstaande wetenschappelijke tijdschriften exponentieel toenemen. Zowel de klassieke als de alternatieve geneeskunde7 blijven zoeken naar een universeel aanvaardbare en werkzame behandeling voor de belangrijkste niet-levensbedreigende aandoening die wereldwijd blijft toenemen: chronische lage rugpijn8,9,10,11,12.

De wetenschap, zegt men, gaat met rasse schreden vooruit. Ze vormt de basis voor onze levensgewoonten, onze levenskwaliteit, maar ook voor de toenemende vergrijzing. Ik ben dan ook van oordeel dat de gegevens gepubliceerd in toptijdschriften zoals Nature, Science, The Lancet, Spine etc. de patiënt ter ore moeten komen.

Het is geenszins mijn bedoeling om alle rugaandoeningen in detail te bespreken en zeker niet deze waarvan vandaag reeds zonder de minste problemen de precieze oorzaak kan achterhaald worden. Er zal dus geen informatie te lezen zijn over infecties, stofwisselingsstoornissen, aangeboren afwijkingen, breuken, specifieke kankers e.d. Deze reeds goed omschreven rugaandoeningen zijn verantwoordelijk voor chronische pijnen bij ongeveer 20% van alle rugpijnlijders wereldwijd.

Als rugchirurg ben ik niet deskundig om een analyse te maken van de slijtagefenomenen die zich afspelen in het hart, de longen, de bloedvaten, de hersenen, en andere organen. Vroeg of laat zijn deze slijtagefenomenen verantwoordelijk voor het ontstaan van levensbedreigende ziektes waaraan we zullen sterven9,10,11,11a. We zullen weliswaar nooit overlijden als gevolg van lasten en pijnen door de vooruitschrijdende slijtageprocessen in de tussenwervelschijven. Maar dit degeneratief discogeen syndroom (DDS), de meest voorkomende slijtageaandoening bij de mens op wereldschaal, is verantwoordelijk voor enorm veel persoonlijke, familiale, sociale, maatschappelijke en economische problemen bij de overige 80% van alle ruglijders. De huidige directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, dr. Margareth Chan, legt de nadruk op een meer holistische benadering van de patiënt eerder dan zich louter te concentreren op het zieke orgaan. Ze vraagt daarom ook naar een groeiende toenadering tussen de Oosterse en de Westerse geneeskunde13,14,15.

Kennis verzamelen en op een kritische manier interpreteren zonder financiële bijbedoelingen is en blijft een groot probleem voor de mensheid. Professor Rik Torfs, rector van de Leuvense Universiteit waar ik in 1983 als orthopedist met een medische graad (MD) afstudeerde, vermeldt in zijn boek ‘Lof der Lankmoedigheid’ dat de kennismaatschappij razendsnel evolueert maar dat diegenen die deze maatschappij verheerlijken niets afweten over haar inhoudelijke facetten. Prof. Torfs vermeldt dat deze personen wel heel veel kennissen hebben maar zelden over kennis beschikken16. De weg om te informeren ligt dus nog steeds wijd open.

Het is bijvoorbeeld helemaal niet waar dat je je altijd moet laten opereren wanneer men tijdens een radiologisch onderzoek een discushernia ‘ontdekt’. De hernia van een tussenwervelschijf is quasi nooit verantwoordelijk voor je rugpijn maar wel voor je beenlasten. Een discectomie zal je rugpijn dan ook zelden wegnemen. Bijna 99% van alle geopereerden zullen achteraf opnieuw sukkelen met al dan niet toenemende rugpijnen omdat de scheur in de ringstructuur van de discus (= annulus fibrosus) niet kan hersteld worden, ja zelfs werd vergroot tijdens de heelkundige procedure. Bij ongeveer 27% van de reeds geopereerden worden dan op latere tijdstippen nieuwe operaties voorgesteld. Een technisch relatief gemakkelijk uit te voeren wegname van de tussenwervelschijf met de hernia wordt zeer dikwijls het begin van een straatje zonder einde. Vraagt u maar eens aan een metselaar wat er zal gebeuren wanneer hij de cement van tussen twee bakstenen wegkapt. Toch voert men deze operatie dagelijks en wereldwijd uit op duizenden - uitsluitend radiologisch vastgestelde - herniapatiënten die helemaal geen beenpijnklachten vertonen!

Een degeneratieve discushernia lost zichzelf op in bijna 80% van de gevallen. Het enige wat vereist is, is een beetje geduld gedurende ongeveer 10 à 12 weken. Maar geduld opbrengen in onze ‘drukke’ maatschappij is bijna zoals vloeken. Kan het echt niet, dan kiest u vrijwillig voor ‘het straatje-zonder-einde’. U kan het RIZIV contacteren voor meer informatie over cijfers in verband met blijvende pijn na herniawegnames in de deelstaten Vlaanderen, Wallonië en Brussel.

Tussen haakjes, iedereen ontwikkelt vroeg of laat hernia’s, maar de meesten zijn er zich zelfs niet van bewust. Ikzelf ben de eigenaar van 4 hernia’s in de lage rug. Ze werden toevallig ontdekt tijdens een radiologisch onderzoek met andere doeleinden. Ik heb af en toe een aanval van erg invaliderende lage rugpijn maar ervaar nooit last in de benen. Toch actief blijven en zelfs ietwat meer sporten blijven steeds de oplossing. Geen hersencel in mijn brein denkt er aan om aan die hernia’s te laten prutsen en dan tot aan mijn dood een chronische lage rugpijnlijder te blijven. In het Engels drukt men het beleefd zo uit: ‘You forget it!’.

Osteoporose is te wijten aan het verouderingsproces en het uiteenvallen van de collageenvezels16a en niet in de eerste plaats aan verlies van calcium. Collageen is het belangrijkste eiwit in het menselijk lichaam. Het komt vooral voor in de beenderen, kraakbeen en spieren waar normaal collageen calcium vasthoudt. Verouderen gaat altijd gepaard met ontmanteling en afbraak van deze belangrijke eiwitten, en dus in de tweede plaats met verlies aan calcium. Er bestaat nog geen enkele methode om het collageenbindweefsel definitief te herstellen of te vernieuwen. Meer ‘kalk’ slikken dan normaal vereist (de dagelijkse dosis is ongeveer 1.000 mg), verandert dan ook niets aan een osteoporotische situatie. Het calcium kan gewoon nergens opnieuw vastgehouden worden want er is te weinig normaal collageen voorhanden. Integendeel, te veel kalk slikken kan levensgevaarlijk worden omdat calcium de hersen- en de hartfuncties kan overbelasten16b,16c. Rust roest, maar in overdrive functioneren houdt evenveel risico’s in.

Eenmaal men veroudert, zorgt de natuur er eveneens voor dat de meeste beenvormende cellen ook geleidelijk aan: op pensioen kunnen gaan (= senescentie) ofwel als nutteloos geëlimineerd worden (= apoptosis) ofwel afsterven (= necrosis). Deze evolutie is net dezelfde als de bezitter van verouderend beenweefsel. Deze evolutie is dus strikt normaal bij iedere werkende maar ouder wordende persoon. Met allerlei pillekes, injecties en baxters het gering aantal overblijvende beencellen stimuleren die zich daarenboven in groepjes gaan concentreren om te overleven (= clustervorming) is hetzelfde als de illusie wekken dat men als 60-jarige mits keihard trainen nog olympisch kampioen kan worden.

Klachten ten gevolge van spinale stenosis (en neurogene claudicatie) kunnen gedurende ongeveer 10 jaar opgevangen worden met minimale heelkundige ingrepen. De meest eenvoudige operaties vertonen een even goed resultaat als de meer ingewikkelde heelkunde. Hoe complexer de uitgevoerde ingrepen, hoe complexer ook hun vele complicaties. Het is niet verstandig slimmer te willen zijn dan de natuurlijke evolutie. De medische industriële wereld die ‘vijzen en platen’ ontwikkelt, ziet dit anders: ‘business as usual’!

Kankeruitzaaiingen (= metastasen) in de wervelzuil leveren surrealistisch en galactisch ogende aantastingen op die slechts door zeer agressieve chirurgie en plaatsing van een wervelprothese ‘tijdelijk’ kunnen opgelost worden. Men denkt reeds te weten wat kanker is, maar er is niet het minste wetenschappelijke bewijs voor een definitieve oplossing in de nabije toekomst. Er bestaan nu eenmaal meerdere types van één bepaalde kanker. Recent besliste de vicepresident van de USA, Joe Biden, om 1.000.000.000.000 US $ te voorzien voor het kankeronderzoek. In vergelijking met het ontwikkelde ruimtevaartprogramma, noemt men dit project de ‘US Cancer Moonshot’17. Spijtig dat de machtigen der aarde eerst een privédrama moeten meemaken vooraleer ze tot het besef komen dat er eventueel ook op medisch vlak belangrijke revoluties kunnen gerealiseerd worden. Machiavelli draait zich om in zijn graf!

Bovenstaande rationele benaderingen zijn gebaseerd op een unieke data-analyse van 23.539 sagittale postmortem-wervelzuilsecties, een uitgebreide lectuur van internationaal ruggerelateerde publicaties sinds 1980, een intense samenwerking met internationale gerenommeerde spinale topexperten, een computergestuurde comparatieve studie van het klachtenpatroon bij meer dan 100.000 chronische lage-rugpijnpatiënten, en een persoonlijke rugchirurgische ervaring met degeneratieve, traumatische en oncologische rugaandoeningen.

Mijn visie botst en zal blijven botsen met die van veel anderen. Ik heb er geen last van. Geen haar op mijn hoofd denkt er aan mij op voorhand te verontschuldigen. Uw kritische ingesteldheid moet blijvend aangewakkerd worden. Het betreft trouwens ook altijd een probleem met uw eigen lichaam. Vergeet ook niet dat slechts ongeveer 5% van de wereldbevolking perfect gezond is en geen enkel teken vertoont van een aandoening, een ziekte of het gevolg van één van deze. Zolang men ook niet in staat is de precieze oorzaak te achterhalen van de 301 ziekten en de daaruit voortspruitende 2.337 gevolgen, kan men geen precieze oorzakelijke therapie ontwikkelen. Net als u, kan ik als arts-chirurg mijn medische problemen alleen maar onder controle houden door regelmatig behandeld te worden met hetgeen nu slechts voorhanden is. Zolang er ook geen gepersonaliseerde geneeskunde kan ontwikkeld worden, blijven de behandelingsmethodes voor meerdere ziektes onbeperkt in aantal en volgen ze de wetten van ‘gissen en missen’9,10,11.

Emeritus Professor Byron Kakulas | WANRI
The lumbar spine: structure, function, age changes and physiotherapy.
George Bedbrook
Nakagami G, Sanada H, Matsui N et al., "Effect of vibration on skin blood flow in an in vivo microcirculatory model",
Biosc Trends, 2007, 1:161-6
5 Weinheimer-Haus EM, Judex S, Ennis WJ et al.,
"Low-intensity vibration improves angiogenesis and wound healing in diabetic mice",
PLoS One, 2014, 9(3):e91355 - doi: 10.1371/journal.pone.0091355
6www.iaat.eu / Science
7 Marchant Jo, “Consider all the evidence on alternative therapies”,
Nature, 2015, 526:295
8 Fischetti M, “Disease squeeze”,
Scientific American, February 2016:68
9 Vos Theo et al., “Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 301 acute and chronic diseases and injuries in 188 countries, 1990-2013. A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013”,
Lancet, 2015, 386:743
10 Naghavi Mohsen and 712 collaborators, “Global, regional, and national age-sex specific all-cause and cause-specific mortality for 240 causes of death, 1990-2013. A systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013”,
Lancet, 2015, 385:117
11 Murray Christopher JL and HALE Collaborators, “Global, regional, and national disability-adjusted life years (DALYs) for 306 diseases and injuries and healthy life expectancy (HALE) for 188 countries, 1990-2013: quantifying the epidemiological transition”,
Lancet, 2015, 386:2145
11a Winters B, Custer J, Galvagno SM Jr et al., “Diagnostic errors in the intensive care unit. A systematic review of autopsy studies”,
BMJ Qual Saf, 2012, 21:894
12 WHO, “Global status report on noncommunicable diseases”, 2014 (298 pages)
13 Chan Margareth, “Supporting the integration and modernization of traditional medicine. The art and science of traditional Medicine. Part 1. TCM Today. A case for integration”,
Science, 2014, 346, 6216 Suppl:S1
14 Fan TP, Briggs J, Liu L et al., “The art and science of traditional medicine. Part 2. Multidisciplinary approaches for studying traditional medicine”,
Science, 2015, 347, 6219 Suppl:S25
15 Fan TP, Briggs J, Liu L et al., “The art and science of traditional medicine. Part 3. The global impact of traditional medicine”,
Science, 2015, 350, 6262 Suppl:S51
16 Torfs Rik, “Lof der Lankmoedigheid”, 2006
16a Liebi M, Georgiadis M, Menzel A et al., “Nanostructure surveys of macroscopic specimens by small-angle scattering tensor tomography”,
Nature, 2015, 527:349
16b Michaëlsson K, Melhus H, Lemming EW et al., “Long term calcium intake and rates of all cause and cardiovascular mortality:. Community based prospective longitudinal cohort study”,
BMJ, 2013, 346:f228
16c Bolland MJ, Grey A, Avenell A et al., “Calcium supplements with or without vitamin D and risk of cardiovascular events. Reanalysis of the Women’s Health Initiative limited access dataset and meta-analysis”,
BMJ, 2011, 342:d2040
17 Editorial Nature, “Back to earth. Success against cancer need not deliver the moon”,
Nature, 2016, 530:253

Voor meer informatie, bezoek guy-declerck.com