Marianne's lijdensweg eindigde dankzij Andullatie

"Mijn redder in nood? Andullatie!"

 

“Ik kon al maanden niet anders dan zittend slapen. Dankzij Andullatie kan ik opnieuw neerliggen. Ik val soms zelfs in slaap op de matras!”

Inleiding

’t Zal je maar overkomen… De telefoon rinkelt terwijl je uit bad stapt. Je haast je om de oproep niet te missen. Je glijdt uit en belandt keihard op je stuitbeen. Op zich een banaal voorval, maar één met enorme gevolgen voor Marianne uit Lievegem. In enkele seconden tijd werd haar leven herleid tot een puinhoop. Want op die dag in 2001 begon een lijdensweg, die op heden helaas nog steeds niet ten einde is. Toch is er na veel tegenspoed nu opnieuw hoop.

PijnverlichtingMijn weg naar Andullatie

Ongelukkige valpartij
Marianne (59) en haar echtgenoot Christian (67) woonden en werkten jarenlang in Duitsland, voor het Belgische leger. Het koppel was gevestigd in Lüdenscheid. Christian werkte als buschauffeur en Marianne was bejaardenhelpster. Na de val van de Berlijnse muur in 1989 werd het troepenbestand geleidelijk afgebouwd. Ook Marianne en Christian verhuisden terug naar België. Christian ging werken als loodgieter-sanitair, Marianne bleef actief in de bejaardensector. Tot die fatale dag in 2001: een glijpartij in de badkamer maakte een einde aan haar beroepsactiviteit, en tegelijk haar levenskwaliteit. Vlak na haar val ging Marianne nog een drietal dagen werken, maar de directie stuurde haar zelf naar huis. Ondraaglijke pijn maakte normaal functioneren voortaan onmogelijk.

23 operaties
Marianne vertelt: “Door die val was m’n rug helemaal ontregeld. De schok had een hernia veroorzaakt, waarvoor ik geopereerd werd. Vijf weken later kreeg ik een tweede hernia en moest ik opnieuw onder het mes. Ik was er erg aan toe! Het ruggenmerg was uitgelopen en ik kon niet liggen van de pijn. Toch werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. M’n huisdokter drong aan op een nieuwe hospitalisatie, waarop ik drie weken moest wachten. Een 3e operatie volgde. En inmiddels zijn het er 23. Ik herinner me ze zelfs niet allemaal meer.”

Defecte neurostimulator
Marianne leed constant ondraaglijke pijn en kreeg een neurostimulator, een medisch implantaat dat zorgt voor pijnverlichting. Via elektrische pulsen worden pijnsignalen tussen het ruggenmerg en de hersenen gedempt. Voor Marianne was dit min of meer leefbaar, tot in 2016: de batterij viel plat. Resultaat? Meteen terug dagdagelijkse, helse pijnen. Ze kreeg een nieuwe batterij, maar ook die begaf het in december 2018. Marianne ging in het ziekenhuis horen naar de opties. Het onmogelijke gebeurde: “Ik kwam niet meer in aanmerking voor een nieuwe batterij, vertelden ze mij!” De boosdoener? Een verandering aan de regelgeving over de terugbetaling van deze dure toestellen.

“We schakelen de media in!”
Vanaf dat moment kon Marianne niet anders dan zittend slapen, voor zover van slapen sprake was. Af en toe dommelde ze even in, waarbij haar hoofd naar beneden hing. Christian kon het niet meer aanzien, en besloot ten einde raad met hun verhaal naar de pers te stappen. De respons was enorm. Tal van lezers, waaronder heel wat lotgenoten, herkenden zich onmiddellijk in het verhaal van het koppel en de angst “voor de dag waarop de batterij het zal begeven.” Ook Home Health Products (HHP) uit Oudenaarde, een bedrijf gespecialiseerd in pijnverlichting, hoorde het verhaal van Marianne en Christian en besloot het koppel meteen te helpen, met Andullatie!

Hoop doet leven
Inmiddels heeft Marianne, na medisch beraad van haar artsen, tóch haar nieuwe batterij gekregen. Als een geluk bij een ongeluk ontdekte ze onverwachts ook een nieuwe bondgenoot in haar strijd tegen pijn: “Die Andullatiematras is ongelofelijk! Toen ik zonder neurostimulator zat, was de ANDUMEDIC m’n enige hulp. Als ik op het toestel lag, had ik tijdelijk geen pijn, tot kort erna. In het begin hielp vooral de ANDUFLEX, een flexibel Andullatiekussen. Nu kan ik gestrekt liggen op de ANDUMEDIC-matras, en val ik soms zelfs in slaap. Ik ga er tot 5 keer per dag op. Vanaf een bepaald moment lukte het om opnieuw te koken. M’n volgende streefdoel? Opnieuw zelf de strijk doen!” Ook Christian glundert: “We zien het terug zitten. Toen we met pensioen gingen, waren we van plan om veel te reizen. Gezien de problemen met de neurostimulator mochten we daar een streep door trekken. Mede dankzij HHP en Andullatie hebben we terug hoop nu. En hoop doet leven!”