Hernia

Theo was schrijnwerker, fysiek niet te onderschatten. In 1987 liet hij zich opereren voor een hernia. Het was een succes, want Theo bleef nog 10 jaar aan de slag. Maar toen, op zijn 54ste, was het afgelopen: “Op het laatst ging het gewoon niet meer. Er waren opnieuw stukken in mijn rug versleten. Ik onderging een nek- en een schouderoperatie. De artsen wisten niet meer wat met mij aangevangen. Alles wat orthopedisch kon mislopen, liep mis”. Theo moest dus verplicht op pensioen. Maar daarmee waren zijn klachten nog niet van de baan. Soms kon hij de ganse dag zijn bed niet uit van de pijn.

Zoektocht

Theo zocht een remedie tegen de pijn, maar ging niet over één nacht ijs. Hij had gehoord over Andullatie als natuurlijke pijnverlichter op basis van trillingen en infrarood. Her en der voelde hij gebruikers aan de tand. Een dame die na een val haar rug gebroken had, kon na twee jaar Andullatie haar morfinegebruik met de helft afbouwen. Theo dacht: “Ik heb niets te verliezen”. Zijn keuze bleek oké: “In het begin was het een vreemd gevoel. Maar geleidelijk aan werd het beter en beter. Er is een tijd geweest dat ik krom en scheef liep, helemaal naar de rechterkant. Maar door op dat toestel te liggen, gaat die pijn weg, en ook door te bewegen”.

Latin Ballroom

Theo benadrukt één ding: “Je moet die Andullatie wel onderhouden. Dan blijf je min of meer pijnvrij. Dit jaar zat ik nog geen enkele dag in mijn bed door de pijn”. Theo is vooral blij omdat hij zijn hobby kan blijven doen. Samen met zijn vrouw is hij een verwoed danser: “Dansen is heel intensief. Na een uur zijn de spieren opgewarmd, maar verstijven dan weer. Als ik ’s morgens wat pijn hebt, is die matras heel welkom!”