Kempense Steenkoolmijnen

Als ingenieur bij de technische dienst ondergrond moest Henri tot 4 keer per week afdalen in de schacht. “Ik moest vooral ‘commanderen’, maar ook de verantwoordelijkheid dragen als het verkeerd liep”, zegt hij lachend. Na de sluiting van Zwartberg was hij nog actief in Winterslag, Zolder-Beringen. Toen ook deze mijnen sloten, kon hij toch verder aan de slag binnen KS onder hetzelfde statuut. Hij hielp o. a. mee aan de bouw van 144 sociale woningen in de Nieuw-Texas-Wijk te Waterschei. Henri heeft aan den lijve kunnen ondervinden wat het is om door nauwe mijngangen te kruipen. Wellicht heeft zijn rugpijn daar iets mee te maken.

Operatie

In 2001 werd Henri getroffen door een pleuritis, ‘waterfleurus’ in de volksmond. Hij was er erg aan toe: “Twee liter vocht hebben ze uit m’n longen gepompt. En toen heb ik een ziekenhuisbacterie opgedaan. M’n linkerflank zat vol etter. Ik heb twee weken in coma gelegen.” Aan deze operatie heeft Henri borstpijn overgehouden. Hij aarzelde dus niet zich een Andullatietoestel aan te schaffen. Met deze therapie maakte hij kennis via een kinesiste in Helchteren waar hij uitgenodigd werd voor een proefsessie.

Levenskwaliteit

Inmiddels doet Henri sinds twee jaar trouw 1 à 2 Andullatiesessies per dag: “Ik kies m’n Andullatieprogramma’s naargelang van het moment. Algemeen gesproken heb ik meer levenskwaliteit dankzij Andullatie. De pijnen ten gevolge van de operatie zijn niet helemaal weg, maar het is niet meer om over te zeuren.” In elk geval zijn de ongemakken niet van die aard dat Henri niet volop van zijn welverdiende rust kan genieten tijdens zijn pensioen: wandelen, fietsen, fitnessen, een terrasje doen, etc. Geniet ervan, Henri!