Zonder die zorgen zou Gella Vandecaveye nu misschien in een rolstoel zitten. Gella is hem dan ook uiterst dankbaar. Terugblikkend op zijn carrière als ploegarts geeft Guy toe dat dit een fenomenale en leerrijke periode voor hem was. Hij kwam terecht bij oud-collega en oud-klasmakker Jean-Marie De Decker en in een toch wel heel speciaal milieu : bijzonder ambitieuze mensen die een enorme energie aan de dag leggen om het einddoel te bereiken. Hij is van oordeel dat ze gerust tot voorbeeld kunnen dienen voor onze huidige maatschappij.

Toen Gella Vandecaveye op het toppunt van haar carrière was, bestond Andullatie nog niet. Maar ze geeft toe dat, mocht dat wel het geval geweest zijn, ze nu misschien minder kwaaltjes of chronische pijn zou hebben. Nu draagt ze beter zorg voor haar lichaam en gebruikt ze andullatie om beter en sneller te recupereren. Ook Guy zou destijds zijn sportlui verplicht hebben deze therapie te gebruiken, mocht ze voorhanden geweest zijn. Een judotraining van drie à vier uur was niet van de poes. Het rugrelaxerend effect van Andullatie zou dus zeker welkom geweest zijn. Gella voelde zich heel gelukkig na dit weerzien. Tenslotte hebben ze een gemeenschappelijk judoverleden en ze heeft Guy voor eeuwig in haar hart gesloten.