Bouw

Op zijn 19de stond Daniël al in de bouw. Hij had juist een huis gekocht op afbetaling. Die noodlottige dag deed hij een verkeerde stap en tuimelde van 6 meter hoog naar beneden. Daniël was even buiten westen en kwam terug bij omringd door zijn werkmakkers. Raar maar waar: onmiddellijk besteeg hij opnieuw de ladder en werkte verder tot ’s avonds. Hij hoopte dat het met een extra lang nachtje rust opnieuw in orde zou komen. Maar toen Daniël ’s morgens de wekker hoorde was hij compleet verlamd. Hij werd weggevoerd met de 100. Diagnose: ingezakte ruggenwervels en een grote barst in de schedel. Daniël revalideerde. Maar toen pas begon zijn lijdensweg. Ondraaglijke pijn zou voortaan zijn dagelijkse deel zijn.

Blijven werken

Daniël is niet het type dat klaagt en onmiddellijk naar de dokter loopt. Hij is heel taai! Nog vijf jaar kon hij het rekken in de bouw. Zijn rug was vastgezet en hij kreeg een morfinepomp ingeplant tegen de pijn. Er zouden nog 6 operaties volgen. Je moet echt heel moedig zijn om dit te kunnen dragen! Pijnpatiënten zijn voortdurend op zoek naar middelen om hun kwelling te verlichten. Via internet vernam Daniël het bestaan van Andullatie, een therapie op basis van trillingen en infrarood. Deze combinatie blijkt heel efficiënt te werken als pijnverlichter. Ook bij Daniël: “Door die matras heb ik minder pijn: ik ben van 100% naar 70 à 60% gegaan. In mijn geval is dat redelijk veel. Feit is dat je pijngrens met tijd ook verlegd wordt”.

Hoop doet leven

Daniël werkt nu als ijskreemverdeler. Hij zegt zelf: “Ik leef van dag tot dag”. Dankzij de pijnpomp plus Andullatie is zijn leven draaglijker, maar het blijft zwaar zowel lichamelijk als psychisch. Wij blijven hopen samen met Daniël.