Een discushernia kan alleen ontstaan wanneer er eerst een scheur optreedt in het ringvormige omhulsel van een tussenwervelschijf, de zogenoemde annulaire discusband. Slechts dan kan een deel vanuit de binnenzijde van de discus naar buiten geduwd of geperst worden. Een dergelijke scheur kan maar op 2 manieren ontstaan. Ofwel als gevolg van een zwaar accident (traumatische scheur met hernia) maar meestal is het te wijten aan de slijtage van de discus zelf. Wanneer deze degeneratie ver gevorderd is, kan een banale niesbui of hoestbui, of gewoonweg vooroverbuigen en iets optillen een voldoende kracht ontwikkelen om de discusband volledig te scheuren en de kern naar buiten te duwen: een degeneratieve hernia!

 Een hernia die men vindt op een MRI, betekent zeer weinig. Het is niet meer en niet minder de uiting van de strikt normale verouderings- en de slijtageprocessen in de tussenwervelschijf. Ongeveer 80 % van alle mensen op aarde zullen vroeg of laat - en doorgaans spontaan - hernia’s ontwikkelen en ze voelen er quasi niets van. Daarentegen is een discushernia steeds ernstig wanneer er onuitstaanbare pijnen ontstaan en aanhouden in het onderbeen, het rondstappen hierdoor steeds moeilijker wordt en men tevens zijn urine en stoelgang niet meer kan ophouden. Dit is simpelweg een heelkundige urgentie. Zoniet ontwikkelt men definitief zware en onherstelbare problemen. Maar in alle andere omstandigheden waar de discushernia verantwoordelijk geacht wordt voor andere soorten pijn, bestaan er niet de minste wetenschappelijke gegronde redenen om deze hernia te laten wegnemen. Vroeg of laat betaalt men er een grote prijs voor!

Om met zekerheid te kunnen zeggen dat een discushernia verantwoordelijk is, moet deze hernia typisch gepaard gaan met een zeer intense en bijna onuitstaanbare pijn in het been tot onder de knie. Pijn daarentegen in de lage rug is bijna uitsluitend te wijten aan de discusscheur en de slijtageprocessen in de discus zelf. Men kan zich in de geneeskunde niets gekkers bedenken dan dat een discushernia verantwoordelijk gesteld wordt als voornaamste reden voor lage rugpijn. Gewoon absurd! Wanneer men beslist om een discushernia te laten wegnemen, zal men bijna steeds zijn beenpijn maar zeer zelden zijn rugpijn voelen afnemen. De discusscheur en de onderliggende slijtageprocessen kunnen nog niet behandeld worden. Daarom blijft de rugpijn bestaan en kan ze verergeren.

In de medische geschiedenis bestaat er geen enkele andere operatie die meer menselijke wrakken heeft voortgebracht dan het wegnemen van een discushernia in de lage rug en dit onafhankelijk van een technisch perfect uitgevoerde operatie. Geen enkele chirurg is in staat om een scheur te repareren en evenmin om de verder evoluerende slijtageprocessen te onderdrukken. De middelen hiervoor zijn nog niet uitgevonden. Eén of andere ruglast blijft dan ook bestaan in ongeveer 95 % van alle geopereerden. Alhoewel er veel medische en paramedisch trucjes worden toegepast zal de lage rugpijn nooit definitief verdwijnen. Bij ongeveer één op drie wordt het zelfs zo hevig dat nieuwe, veel zwaardere operaties zich opdringen. Het begin van een straatje zonder einde!

Omdat geduld om persoonlijke, familiale, sociale, professionele en financiële redenen afgedaan heeft in ons modern levenspatroon, laat men zich veel te snel opereren. Daarenboven wordt een dergelijke operatie ook nog steeds voorgesteld als een ‘fluitje van een cent’ die alles zeer snel opnieuw in orde zal brengen. Niets is minder waar! Wereldwijd ervaren honderdduizenden geopereerde discusherniapatiënten dat het voorgestelde fluitje zich vroeg of laat ontwikkelt tot ‘het licht van een aanstormende trein in een tunnel’.

Wees gerust! Wanneer men ongeveer twaalf weken kan wachten, rusten of zalig niets doen, weet men dat 80 % van alle discushernia’s voor de helft in volume zullen verminderen. Dit is duidelijk vast te stellen op magnetische foto’s. Je zenuw zal dus in die omstandigheden helemaal niet kapot gedrukt worden en men zal geenszins verlamd geraken. Dit is gewoon een flauwe medische verkooptruc zonder enig wetenschappelijke bewijskracht! Geef dus moeder Natuur de tijd om de degeneratieve discushernia spontaan te helpen oplossen zoals dit ook gebeurt met de kern van de discus zelf. Behoor je spijtig genoeg tot de 20 % waar de Natuur er niet in slaagt, dan heb je pech!

 Waarom blijf je dan pijn ervaren in de lage rug of in het zitvlak na een operatie voor een discushernia? Er zijn drie redenen waar men spijtig genoeg (voorlopig) niets kan aan veranderen. Vooreerst is de degeneratieve discuskern danig verbrokkeld en door de operatie nog verergerd dat een gelijkmatige verdeling van de lasten tijdens de dagelijkse activiteiten niet meer mogelijk is. Er ontstaan dus pijnlijke drukpijnpunten. Ten tweede ontstaan er tijdens de discusdegeneratie ontstekingsmoleculen die pijn kunnen uitlokken. En ten derde bevinden er zich in het genezingsweefsel van de scheuren in de discus pijngevoelige zenuwvezeltjes. Belasten en bewegen van de wervelkolom zal dan pijn blijven uitlokken.

 Volgens het Federaal Kenniscentrum blijkt België om onduidelijke redenen koploper te zijn in de wereld voor het uitvoeren van discectomies. Word je met lage rugpijn opgenomen dan heb je 82 % kans dat men een hernia vindt en deze verwijderd. Het blijft eveneens een raadsel waarom wereldwijd het verwijderen van een discushernia de meest uitgevoerde rugoperatie blijft. Nochtans weet men heel goed dat een discectomie de degeneratieve destructie van de resterende kraakbeenstructuren van de discus in de hand werkt. Wat er hierdoor kan gebeuren, staat hierboven beschreven.

23.02.2016